1/18: Op pad in het nieuwe jaar

“Waar mag ik jullie heen brengen?”, kijkt de chauffeur ons lachend aan. Stipt op tijd verlaat de buurtbus het station van Deventer om ons te gaan afzetten in het dorp Lettele.

Twee januari 2018 was in Nederland een heldere dag. Fantastisch om het nieuwe jaar in te luiden met een dagje lopen, lekker buiten zijn. Met een van mijn beste vrienden ga ik op pad. De trein naar Deventer en daar de buurtbus.

De buurtbus is een fenomeen. Overal in Nederland rijden vrijwilligers kleine bussen, met acht passagiersplaatsen. Zij zijn bij elkaar met enkele duizenden. Ze zorgen met aandacht voor hun buslijn, zo`n tweehonderd lijnen intussen. Allemaal per lijn georganiseerd in een vereniging. Zij rijden verbindingen die als ‘onrendabel’ worden gezien voor ander openbaar vervoer. Voor streekbewoners en bezoekers zoals wij wandelaars.

Vrijwilligerswerk

De passagier betaalt eenvoudig met de OV chipkaart, de busjes en de exploitatie worden bekostigd door overheden. De chauffeurs besteden per week een halve, een of twee dagen vrije tijd eraan. Mannen en vrouwen. De meesten zijn boven de veertig, velen zijn echte senioren. Wat krijgen zij als beloning? Een of twee gratis, eenvoudige, uitstapjes per jaar met de vereniging. Maar vooral voldoening: bewijs dat je iets nuttigs doet in publiek belang. Plus: vaak gezelligheid!

Echt dorp

Onze chauffeur, een enthousiaste vijftiger, vertelt over zijn leven en over wat we onderweg zien. We zwaaien natuurlijk, na het uitstappen. Hij rijdt een dorp verder, met nog twee passagiers. Direct op straat, in Lettele, wenst een vrouw ons gelukkig nieuwjaar. Een hele groep maakt het dorp schoon, legt zij uit. Bewoners leveren spullen in. Als het klaar is wacht hen de gezamenlijke erwtensoep. Een echt dorp met kerk, winkel, basisschool, horeca en dorpshuis.

Lekker lopen

De hele middag lopen we langs weilanden en kanaaltjes, door stukjes bos en een paar keer een modderpoel. Mooie vergezichten, beetje wind tegen. Soms leidt de route over asfalt en steen, maar vaak is de bodem onverhard. Steeds zie je weer wat anders. Af en toe staan we stil om het allemaal even op ons in te laten werken. Dit is genieten.

Rustig

In de loop van de middag verdwijnt de zon achter wolken. Onderweg kom je af en toe een auto tegen, een boer in zijn tractordoos, wat wandelaars. In en rond bossen en het dorp Diepenveen meer mensen die een ommetje lopen of de hond uitlaten. Tegen de schemer voert onze cadans ons de stad Deventer binnen, door een stadspark met bijzondere waterkolken en een pracht watertoren. Op de Brink is het tijd voor bier en een smakelijke hap. We zijn aan het einde gekomen van dit stukje Marskramerpad, aangeboden en onderhouden door de organisatie Wandelnet. Door wie gerund? Ook hier weer: grotendeels door vrijwilligers.

( 2 januari 2018 )

Overzicht Blogs

Tips & Tools

1/18: Op pad in het nieuwe jaar